Почетна Коментар Припадноста кон црквата се декларира со Крштението, не со декларации
Припадноста кон црквата се декларира со Крштението, не со декларации

Припадноста кон црквата се декларира со Крштението, не со декларации

929
0

При Крштението, нашиот завет со Бога и нашиот идентитет во Црквата ги објавуваме, ако сакате – потпишуваме, со Верују, значи со јавно исповедање во што веруваме и според тоа верување – како ќе живееме. Зборовите на Символот на верата не вклучуваат ништо што ги подразбира нашите социјални, национални, општествени и биолошки односи, од аспект на нашата припадност кон Црквата. Символот на верата е заклучен, оформен и завршен текст и, согласно соборската одлука, не може да се менува ни дополнува. Оттука, излишни, непотребни и нецрковни (еретички) се сите други и нови потпишувања и заветувања како некаква си потврда за припадност кон Црквата, зашто таквото инсистирање ќе значи дека отците, кои одлучуваа во согласност со Светиот Дух, понудиле непотполн „договор“ и непотполни „критериуми“, но се и спротивни на учењето дека Црквата е есхатолошко битие – Тело Христово коешто најпотполно се пројавува во Евхаристијата, за која предуслов е:

1) заедништвото – „каде што се двајца или тројца собрани во Мое име, таму сум и Јас среде нив“ (Мт 18, 20)

2) заедница на верните – „кои се крстивте во Христа, во Христа се облековте“ (сп. Галат 3, 27), што значи “сѐ и во сѐ е Христос“ и „нема повеќе ни Елини, ни Јудејци, ни обрезани, ни необрезани, ни варварин, ни скит, ни роб, ни слободен (Колос 3, 11)“,

а чија цел е „доаѓањето на Царството Божјо, кое за верните станува достапно во Трпезата Господова“.

“Не лажете се еден со друг, зашто ве­ќе го соблековте стариот човек заедно со неговите дела и се облековте во новиот, кој се об­новува во познанието, според образот на својот Создател” (Колос 3, 9-10)

Пишува: отец Бобан Митевски (фејсбук статус)

НАПИШИ КОМЕНТАР

Your email address will not be published. Required fields are marked *