Ваша Светост, Ваши Блаженства, Ваши Екселенции, Преподобни Архиереи и Свештенство, Претставници на Христијанските Цркви, Заедници и Организации низ целиот свет,
Браќа и сестри во Христа„
„Ете, колку е добро и колку е пријатно браќата да живеат заедно во единство!“ (Псалм 132[133]:1)
Длабоко сме трогнати што сите позитивно одговоривте на нашата скромна покана да го почитувате преку ова заедничко поклонение споменот и наследството на Првиот Вселенски Собор одржан овде, во Никеја, пред седумнаесетстотини години. И покрај толку многу векови што поминаа и сите превирања, тешкотии и поделби што ги донесоа, сепак пристапуваме кон ова свето одбележување со заедничка почит и заедничко чувство на надеж. Зашто сме собрани тука не само за да се сетиме на минатото. Тука сме за да сведочиме живо за истата вера изразена од Отците од Никеја. Се враќаме на овој извор на христијанската вера за да продолжиме напред. Се обновуваме на во овие вдахновени води на спокој (види Псалм 22[23]:2), за да станеме силни за задачите што претстојат. Силата на ова место не е во она што поминува, туку во она што трае засекогаш. Во Никеја, историјата сведочеше за вечноста, за фактот дека нашиот Господ и Спасител Исус Христос е вистински Бог на вистинскиот Бог, едносуштен со Отецот (ὁμοούσιος τῷ Πατρί). Вметнати во Никејското верување, ваквите изрази се дестилираат и им ја презентираат на сите верата на апостолите.
Возљубени браќа и сестри во Христа, името Никеја потекнува од грчкиот збор за победа (νίκη). Кога паднатиот свет мисли на победа, тој мисли на сила и доминација. Но, како христијани, ни е наредено да размислуваме поинаку. Нашиот парадоксален знак на победа е непобедливиот знак на Крстот. Ова е „глупост“ за народите, знак на пораз, но за нас, тоа е врвна манифестација на мудроста и моќта Божја. Навистина ја славиме победата на ова место, но тоа е победа што не е од овој свет и „не е како што ја дава светот“ (види Јован 14:27). Светиот Дух соодветно го избра ова место за да ѝ даде на Црквата небесна и духовна победа. Апостол Јован ни кажува: „ова е победата што го победи светот – нашата вера“ (1 Јован 5:4). Како христијани, апостолската вера што беше изразена во Никеја е наша победа. Со оваа вера тиранијата на гревот е укината во нашите животи, оковите на распадливоста се разврзани и земјата е воздигната кон небото.
Никејското верување делува како семе за целото наше христијанско постоење. Тоа е символ не на едноставен минимум; тоа е символ на целината. Имајќи ја ревноста на верата во Никеја што гори во нашите срца, „да трчаме по патот“ на христијанското единство „што е поставено пред нас“ (види Евреи 12:1); да се „надеваме до крај на благодатта“ што е ветена „при откровението на Исус Христос“ (види 1 Петрово 1:13); и, конечно, „да се љубиме еден со друг, за да исповедаме еднодушно: Отецот, Синот и Светиот Дух, Троица единосуштна и неразделна“. Амин!
