Политичкиот аналитичар, Арсем Зеколи, анализирајќи ги дел од од слоганоите на партиите за изборите, се сврнува и на интервјуто на митрополитот на Имврс, Кирил, правејќи паралела за позицијата во која се наоѓа МПЦ-ОА.
Зеколи во фејсбук статусот, анализа вели дека за Србија она што е изгубено во етничките политики сега е насочено да се врати со играње на верска карта како нова ознака што ги разликува етничките Македонци од Бугарите и Грците.
-Некои истакнати српски историчари се жалат дека премногу внимание се посветува на „Српските православни цркви во Косово“, а не се посветува доволно внимание на „старите и поважни српски цркви и манастири во Стара Србија, т.е. Северна Македонија“. Многу Срби се жалат дека српската влада и „ватиканизираната СПЦ“ на Македонците им ги продале „најстарите бисери на Српската православна црква“. Од друга страна, во неодамнешното интервју за медиум во СМ, митрополитот на Имврос и Тенедос Кирил (се смета за близок соработник на Вселенскиот патријарх Вартоломеј) изјави дека „признавањето на автокефалноста на Македонската православна црква од страна на Српската православна црква е „лажно“. Но, тоа не е сѐ. Еве каде митрополитот се осврнува на суштинското прашање на актуелната „гео-политичка“ тензија што ги движи политиките на Мицкоски и на ВМРО-ДПМНЕ. Обрнете внимание на тонот и вокабуларот на изјавата Кирил: Видете Фото! Патем, Митрополитот Кирил ја повика и Македонската православна црква да ја признае Украинската православна црква.
Читајќи ја изјавата на Митрополит, мора да се потсетиме на најпрецизната дефиниција и карактеризирање на улогата на Српската православна црква на Балканот, дадена од рускиот теолог Владимир Сергеевич Соловјов. Во својата анализа од XIX век за православните цркви на Балканот, тој ја посочи Србија велејќи дека „само во Србија, православието се користи за мразење други луѓе“. Во Македонија, оваа политика се рефлектира преку политиката на Глигоров на „еднакво растојание“ кон сите, освен кон Србија и стратегијата на ВМРО-ДПМНЕ за вечен конфликт со Албанија, Бугарија. Век подоцна, ереста на етнофилетизмот е сржта на српската православна политика кон Босна, Северна Македонија, Косово, моделирана од руската форма на етнофилетизам применета против Украина, Грузија, Белорусија итн. Сето тоа како одраз на намалената употреба на панславизмот и неговата замена со московско-белградски бренд на „Православен Салат ал-џамаа“ и преоткривање на Москва како нова „Православна Кибла“.
Ова е суштината на идеолошкиот порив зад „Македонија повторно твоја“ на @MickoskiHM и @VMRO_DPMNE. И не само тоа. Иако се појавуваат како различни, сите водечки претенденти за претседател на СМ имаат еден заеднички именител: екс-претседателот Бранко Црвенковски, соодветно наречен „патријарх“ и посветен, цврст поддржувач на Србија. Било Пендаровски, било Максим Димитриевски, било Силјановска, сите тие имаат историја на поддржувачи или соработници на Црвенковски. Вклучувајќи го и Мицкоски, преку неговиот татко како поранешен член на СДСМ. Албанофобијата, бугарофобијата, недовербата кон Грците се надворешна манифестација што се шири за да доминира во менталниот склоп на етничките Македонци, но со една заедничка цел: да се одржи доминацијата на Србија над СМ и да се обезбеди трајна дистанца на СМ од Европа. Некогаш тоа го правеше „србизирањето на Македонците со меч и оган“, подоцна преку комунизмот, проследено со искористување на Македонците како „корисни идиоти“ против Бугарија, Албанија и Грција. Сега, Светосавското православие кое тивко се наметнува врз Македонците преку Мицкоски, Максим Димитриевски, Силјановска, е најновото и последно поглавје од истата стара политика, пишува Зеколи.
