Различни веб-страници предизвикаа голема врева во врска со посетата на Неговото Блаженство, Митрополитот Киевски и на цела Украина, Епифаниј, на Света Гора. Преку своите објави, тие ширеа раздор во редовите на Света Гора и во Црквата воопшто. Дезинформациите впрочем станаа вообичаеност денес – па, секако, и ова прашање не е исклучок.
Една објава наведе дека автокефалната Црква на Украина не е признаена од Света Гора. Ова тврдење е апсурдно и го открива незнаењето на авторот. Света Гора не е независна Црква која одлучува дали да признае друга Црква. Света Гора припаѓа на Вселенската патријаршија, која е во заедница со автокефалната Црква на Украина од нејзиното основање на 15 декември 2018 година. Секое изразено противење е само лично мислење на поединци, честопати мотивирано од странски влијанија и прикриено под изговорот на некаква послушност кон светите канони. Сепак, оние кои се вистински запознаени со светите канони и традицијата на Црквата,разбираат дека зад ваквите реакции стојат други интереси. Канонското право на жалба (ἐκκλητόν) кон Екуменскиот Патријархат, преку кое помесните цркви низ вековите ги решаваа своите предизвици, доведе до решение и во овој случај. Тоа ги врати милионите луѓе во Украина на патот на спасението и ја излекувадолготрајната шизма, која никогаш и не почиваше на некаква догматска разлика.
Канонското право на жалба (ἐκκλητόν) до Вселенската Патријаршија, преку кое локалните цркви со векови наоѓаат решение за своите тешкотии, обезбеди решение и во овој случај. Тоа врати милиони луѓе од Украина на патот на спасението и излечи долгогодишен раскол кој никогаш не бил вкоренет врз никаква доктринарна разлика. Неодамнешен пример за таква жалба е оној на поранешниот митрополит на Пафос, г-дин Тихик, од Кипарската Црква. Тој се обрати до Вселенската Патријаршија за да го испита и конечно да го реши својот случај.
Истата публикација тврди дека повеќето манастири одржуваат црковна заедница со Московската Патријаршија. Дали има некои манастири кои ја прекинале заедницата со Московската Патријаршија? Мотивиран од голема љубов кон единството на Црквата, Вселенскиот патријарх продолжува да го спомнува Московскиот патријарх Кирил. Ова значи дека никој на Света Гора не ја прекинал црковната заедница со Московската Патријаршија, спротивно на тоа што се тврди во статијата. Московската Патријаршија ја прекина заедницата со Вселенската Патријаршија, а не обратно.
Во статијата се споменува и анонимен виш претставник на манастир кој тврди дека посетата на Епифаниј ќе биде само формална и ограничена. Ова мислење не ги одразува ставовите на повеќето монаси. Сепак, анонимноста сугерира страв. Ако мислењето на претставникот навистина го изразува ставот на мнозинството монаси на Света Гора, како што се тврди, нема причина да се остане во анонимност. Вистински исповедник на верата отворено би ја исповедал вистината.
Споменувањето во статијата на некакви „пропатријаршиски манастири“, сее поделба и разделување. Терминот „пропатријаршиски“, кој авторот веројатно го користи потценувачки, сепак е своевидна почестеност. Како може некој да не ја сака Вселенската Патријаршија, која ги роди сите автокефални Православни Цркви и ја зачува својата универзалност повеќе од шеснаесет века?
Според публикацијата, одредени „монашки кругови“ ја толкуваат посетата на Епифаниј како обид за добивање легитимитет. Ако овие кругови се навистина монашки, тогаш тие сè уште не разбрале дека Епифаниј доби легитимитет на денот на неговиот избор од страна на Обединувачкиот собор. Ова беше формално потврдено со Томосот за автокефалност, кој беше доделен од Вселенската Патријаршија во јануари 2019 година. Затоа, тој не треба да ја посетува Света Гора за легитимитет.
Конечно, во статијата правилно се наведува дека светогорските отци го ставаат единството на Црквата пред сè: „Мора да го држиме Атос подалеку од каков било конфликт. Единството на Православието е над сè.“ Всушност, ова е желба на сите нас. Поради оваа причина, ќе го пречекуваме Поглаварот на Петнаесеттата црква на Света Гора како знак на единство меѓу Црквите и како пример за оние кои сè уште не го прифатиле (прегрнале). Единството на Православието навистина е над сè.
За жал, наместо да го промовираат многу потребното единство меѓу Црквите, овие веб-страници промовираат раздор и поттикнуваат фанатизам меѓу заблудените. Само оние кои се стремат кон единство, можат да го разберат Духот Божји и да живеат според Божјата заповед: „За да бидат сите едно“ (Јован 17:21).
/Orthodox Times
