Дали оној кој целиот свој живот си го посветил на Христос и Црквата, па од послушност кон Светиот Синод го прифатил епископскиот чин – само до кога ќе биде тоа потребно, за потоа повторно да се врати во анонимност, или оној кој поради својот неостварен семеен живот или поради остварени чудни околности бива избран за Епископ, а не ја напушта заземената позиција до својот смртен час?
Дали оној што е подготвен да умре за Црквата, а ѝ служи како Епископ само додека го служат неговите духовни и телесни сили, или оној кој, преку епископската власт, ја ставил Црквата во позиција да му служи и да му пружа материјална сигурност и грижа до самата смрт, односно дали оној кому Бог му е на прво место или оној кој самиот себе, или привидно – што било друго, става на прво место?
Дали оној кој има доволно внатрешно духовно покритие за епископскиот чин што го носи, т.е. просветленост на умот, или оној што нема никакво, т.е. се наоѓа во религиозна невроза или религиозна социопатија, а не дај Боже и во демоноопседнатост – ако е надвор од духовно раководство и исповед, односно дали оној кој со своето молитвено слово допира до суштината на своето срце, па затоа и до суштината на срцето на своите ближни и им носи сила, мир и светлина, или оној чиј разум демонот го опрелестил, па сега таквиот го користи како медиум за да пренесе темнина и немир во срцата на приемчивите за демонската прелест?
Дали оној кој секое место на кое бесплатно дејствува за спасение на светот го остварува како олтар Божји или оној кому званичниот олтар Божји му служи за овоземна индивидуална финансиска корист, односно дали оној кој на Бог и на народот Божји им служи облечен во Благодатта на свештенството или оној кој си служи на самиот себе облечен во одеждите на свештенството?
Дали оној што својот надворешен авторитет го црпи од внатрешното духовно покритие за својот епископски чин, па така го актуализира и авторитетот на Црквата – како институција, во светот, или оној што својот надворешен авторитет го црпи од Црквата – како институција, па го неутрализира или руши нејзиниот авторитет во светот, со своите неартикулирани постапки во јавноста?
Дали оној што автентично го претставува Апостолското Преемство, во неговата харизматично-светотаинска и учителска димензија, на начин да ги привлекува луѓето кон Христос, или оној кој ја користи надворешната форма и власт на Апостолското Преемство да ги отстранува тие – под него, што не му одговараат и да ги привлекува сличните на себе,односно дали оној кој собира Црква – во Божја слава, или оној кој прави секта – во своја слава?
Дали оној што од моментот на станување Епископ прави сѐ за да стане Архиепископ, неизградувајќи никаков однос со доверената му од Бог паства, или оној кој токму остварената личносна заедница со доверената од Бог паства го прави нејзин Архиепископ?
Дали оној што со своето терапевтско, исцелително слово ја воплотува Божјата правда во светот или оној што користејќи исклучиво правен речник, ја бара само човечката правда во овој свет?
Дали оној што свесно ѝ служи на Едната, Света, Соборна и Апостолска Црква или оној што свесно, или несвесно, им служи на одредени политичко-црковни центри на моќ, односно дали оној што се бори за есхатолошкото и историско единство на Црквата или оној што го разгорува нејзиниот внатрешен раскол, што може да има есхатолошки последици – и по самиот него и по многу други?
Дали оној што го почитува првенството по чест или оној што не го признава ова првенство, ниту го признава Првиот по чест – и во Помесната и во Универзалната црква?
Овој вториов, кога ќе умира,ако ги види демоните како доаѓаат по неговата душа, само нека се повика на молитвите на оној првиот – по Власт над паднатите духови, затоа што и само таквиот се моли за него, или барем на молитвите на Првиот по чест, и ќе се спаси. Амин!
P.S. Ова што го напишав претходно е согласно Преданието од Светите отци на Црквата;оти гледам понекогаш има недоумица – кој бил внатре, а кој бил надвор од Црквата; затоа–секој, внимателно,нека си се провери самиот себе согласно Преданието и подобро нека се смирува, а не уште и да им суди на другите. Црквата кажала кој може да суди и сега и на Последниот Суд; иако црковниот суд мнозина го избегнуваат, но никој Божјиот праведен Суд. Само Господ знае – кому колку дал, кој во какви услови растел и кој какви намери има. Ако некој покажува антихристова амбиција и сака да биде самоповикан судија, не знам што да кажам…Моето лично мислење и чувство е дека секој момент поминат надвор од срцето, надвор од умно-срдечна молитва и плачот за сите луѓе и за целиот свет, е надвор од Преданието, надвор од Црквата, надвор од Христос, надвор од Бог; и многу ми е жал за тоа…
Пишува: Митрополит Струмички г. Наум
Prvo ,da kazam deka nikoj mene ne mi odgovara za svoe odnesuvanje i ima pred kogo ke ili veke odgovara,jas i mojot komentar e nebiten. Vtoro , pretpostavuvam ova e razmisluvanje na vladikata vo kontekst na prethoddno pisuvanje na sega, patrijarhot na Bugarskata crkva, Daniil, za toa deka nekoi od svestenicite na crkvata vo Ukraina priznaena od Vselenskata Patrijarshija,nemaata kanonsko preemstvo, koe jas go razbiram deka nekoj od prethodnite svestenici nekogoke rakopolozzi za nekoj svestenicki cin, tuku na poinakov nacin bile naznaceni,ne znam koj.Toa e dobro da znaeme, i blagodaram za kazanoto.Isto taka se zablagodaruvam za posetata na patrijarhot na Ukrainskata crkva ,Onufrij, vo 2012,2013 g koga ,pretstavuvajki go od strana na nasi ssvestenik i djakon f od mojot grad , deka e monah od Sveta Gora i e dojden da razgovara so nas, da kazam pocetni vernici, vo popladnevnite casovi vo edna crkva ,ne znejki deka e Partijarh, nie razgovaravme ,jas duri i prasanje postaviv za mojot duhoven otec i sum blagodarna za odgovorot.Podocna ,2017,doznav dekaa ne posetil Patrijarh na Ukrainskata Crkva.Blagodaram i na toj sto mi otkrij za toa.Sakam da kazam deka nie ,jas , vo nekoj moment i ne gi znaeme rabotite, iako ako se odnesuvaaat na nas konkretno treba da gi znaeme,imame pravo na toa zasto licno sme vmesani, i Slava na Gospod , odgovarame licno za sebe , ne nekoj vo nase ime .I konrektno za preemstvo vo Crkvata dokolku se ispocituva redot e jasno, bar na mene mnogu e jasno koj e odgovoren vo koja i da e struktura. Dokolku zavisish od nekogo i toj te odrzuva, pa neka e i po negovi molitvi za si zivi i zdrav, togas treba da mu priznaes avtoritet.Trgnete necija pomos i zastapnistvo i konkretna pomos finansiska , ako moze da opstanete, kako covek, semejstvo ili drzava togas ste nezavisni i si odgovarate si na sebe.Sigurno ne treba da spomnam deka site na Gospod Tvorec ,Sinot, i Sv.Duh se dolzime zivot,uspeh zdravje bolestzaradi nase spasenie.Slava na Gospod!
Treto,denes,juli 2024 g, vrhovno preemstvo vo Pravoslaavnite Crkvi e na Vselenskata Patrijarshija vo Istanbul, i Patrijarhot Vselenski Vartolomej.
Prostete ako nekogo ne oznaciv po zvanje so gospodin prevosvesten ili drugo ne gi znam oficijalnite povikuvanja.
Не знам колку е поврзано со Вашата тема, која веројатно е лична јавна преписка со еден или повеќе епископи на Македонската Православна Црква, но првенството по чест на Константинополскиот Патријарх и процесите отпочнати со современото толкување на каноните од страна на Константинополската Патријаршија потекнати од тоа толкување (кое иницирало практикување на нови, дотогаш непознати и од секој аспект неприфатливи јурисдикциски решенија во Православната Икумена) долго време предизвикуваат длабоки расправи во црковните кругови на поголемиот број Помесни Православни Цркви. Секој што ги чита анализите на големиот руски канонист Сергиј Викторович Троицки и на неколкумина други руски богослови, на пример, поместени во рубриката ‘Дијаспора’ на Библиотеката на сајтот ‘Светосавље’ на таа тема, ќе воочи дека отпорот на неколкумина членови на Светиот Архиерејски Синод на Македонската Православна Црква кон поистоветувањето на украинското црковно прашање со македонското е повеќе од оправдан и дека одлуката за неприфаќање на автокефалниот статус доделен со Томос на двете паралелни псевдо-црковни ерархии во Украина како поаѓалиште за сослужување со нивниот клир не е црковно-политички или геостратешки, туку богословски сериозно и внимателно втемелена. Конструирањето на една сосем нова и недоследна на Преданието на Православната Црква еклисиологија во обид за зачувување не само на посебниот авторитет туку воопшто и на опстојот на Константинополската Патријаршија како таква е навистина храбро и зачудувачки инвентивно решение на нејзините архитекти, но само како проект кој одржува во живот една платформа во духот на времето, една историска адаптибилност подготвена на се’, ама баш на се’ што ќе ја овозможи грчката доминација во православниот свет. Таму навистина не можам да замислам да се пронаоѓа еден Епископ од Ваш формат, со сиот тој исихазам и духовна самодоволност која многумина со причина ја препознаваат и ја почитуваат до денес. Сојузништвото со „странски центри на моќ“ има смисла само доколку ја доутврдува и нашата Тврдина на Вистината, и во смисла на братољубие и во смисла на стоење во Вистината.