Почетна Анализа Македонската автокефалност меѓу националниот интерес и државата
Македонската автокефалност меѓу националниот интерес и државата

Македонската автокефалност меѓу националниот интерес и државата

543
3

Македонското црковно прашање во моментов е единствено најзрело и наједноставно за решавање во православието. Откако Вселенската патријаршија призна постоење на автокефалната црква во Украина, познавачите на состојбите во православниот свет, велат дека следниот предизвик за вселенскиот патријарх Вартоломеј е токму автокефалноста на Македонската православна црква – Охридска архиепископија, прашање што стои отворено повеќе од 70 години.

Според нив, многу важна улога за интернационализирањето на прашањето за признавањето на црквата има и актуелната политика на Владата, особено поддршката што доаѓа од премиерот Зоран Заев.

– Неговата иницијатива да испрати писмо до вселенскиот патријарх Вартоломеј, како поддршка на иницијативата на Синодот на МПЦ-ОА за барање признавање на автокефалноста, е на линија на поддршка на националните и државни интереси, кои се неразделен дел од црковната самостојност на МПЦ-ОА – додаваат познавачите.

Таа поддршка од државата што МПЦ-ОА ја добива преку премиерот Заев е во насока на државничка одговорност, кои општествените важни прашања, а токму решавањето на црковното прашање во Македонија ќе значи дополнително релаксирање на односите меѓу државите во регионот и уште еден проблем помалку, велат аналитичарите.
Тие сметаат и дека за сите овие години додека МПЦ-ОА се бореше за нејзино официјално признавање како рамноправна црква во православниот свет, паралелно ја градеше својата структурираност како една од ретките живи цркви, кои сѐ уште не се официјално признаени.

– МПЦ-ОА по сите основи, почнувајќи од свештеници, владици, богословски училишта, па до сериозно развиена монашка заедница, е незаобиколен фактор. Сите овие факти пред себе ги има вселенскиот патријарх Вартоломеј, кој ја презеде одговорноста да биде носител на процесот за решавање на ова децениско прашање. И самиот вселенски патријарх знае дека ваква црковна организација како што е МПЦ-ОА со огромен број верници, организирана по сите црковни канони, е невозможно да остане и понатаму во заложништво на одредени интереси на други православни цркви и токму затоа е и надежта дека Вартоломеј ќе биде доследен на своите заложби за решавање на ова прашање – прогнозираат аналитичарите.

Засега во Македонија само премиерот Зоран Заев имаше иницијатива за поддршка, со писмото што го испрати до вселенскиот патријарх и во кое побара решавање на статусот на МПЦ-ОА.

Пред десетина години и Собранието имаше слична иницијатива, кога беше изгласана Резолуција за поддршка на автокефалноста на МПЦ. Но токму сега, како што истакнуваат аналитичарите, е момент кога државниот врв треба поизразено да ја демонстрира својата поддршка, односно кога државата, премиерот, претседателот, Собранието не можат да останат рамнодушни и треба да обезбедат одреден степен на поддршка за црквата, пред сѐ, поради потребата да се релаксираат односите меѓу верниците, но и да се постигне крајната цел – затворање на ова прашање што ги оптоварува и политичките односи меѓу државите.

Борба за превласт меѓу црквите

Прашањето за доделување автокефалност на една православна црква веќе долги години стои закочено во православниот свет. Низ историјата е познато дека секоја црква има свој пат и својот статус го решавала на различен начин, а на некои цркви им биле потребни и векови за да го воспостават самостојниот црковен статус во православието. На последниот собор на Крит 2016 година, на кој не учествуваше Руската православна црква (РПЦ) и уште неколку православни цркви, таа точка не се најде на дневен ред, бидејќи претходно не беа усогласени сите детали како да ѝ се додели автокефалност на една црква.
Инаку, РПЦ инсистира томосот на новата автокефална црква да го потпишуваат сите поглавари на веќе признаените автокефални православни цркви, односно се залага за консензус. Вселенскиот патријарх, пак, смета дека томосот треба да го потпишува само тој, а се согласува дека претходно треба да има консензус од сите православни цркви за новата православна црква. Меѓутоа, таква одлука не е изгласана во православниот свет.

/Радмила Заревска (Нова Македонија)

Коментар(3)

  1. Прво и основно је следеће. Аутокефалност се саборно добија а не самопроглашава. То је прва лекција коју МПЦ треба да научи. Друго, у Северној Македонији постоји канонска Охридска Архиепископија са Његовим Блаженством Архиепископом Јованом на челу. Било које решење које не буде предходно усаглашено са канонском Охридском Архиепископијом и СПЦ у целини, неће бити признато у православном свету. Стога се МПЦ џабе труди ако мисли да ће мимо СПЦ нешто успешно решити. Треће, ако као и у Украјини, у свом неопапистичком и неправославном духу Цариградска Патријаршија згази каноне Православне Цркве и вековно Црквено устројство, па сама додели неку “аутокефалију” за МПЦ, таква крња и неканонска аутокефалија неће бити валидна и нико је осим Цариграда неће признати, као што нико, осим Цариграда, није признао ни новостворену тзв. ПЦУ у Украјини. Дакле МПЦ може да се инати и тврдоглаво бије главом у зид, као и у последњих 50 година, али окретањем Цариграду а презирањем СПЦ и канонске Охридске Архиепископије, МПЦ ништа неће постићи. Решење је само у договору са СПЦ и канонском Охридском Архиепископијом, а све остало су снови и празне бајке МПЦ. Поред тога, верници МПЦ треба да знају да ако им Цариград додели ту неканонску аутокефалију, коју нико неће признати, Цариград ће као и код Украјинаца, тражити да сва македонска црквена дијаспора припадне Цариградској Патријаршији. Да ли је врх МПЦ о томе обавестио своје вернике, или се и даље прави на Тоше? СПЦ је пружила руку. Ако је МПЦ презре или пљује, остаће да тапка у месту и живи у продуженом расколу. Сад је историјска шанса за МПЦ да изађе из раскола и самоизолације, и да добије општеприхваћену аутокефалију под именом Охридска Архиепископија или неком сличном имену, које ће бити прихватљиво за све Православне Цркве у свету. Пут је јасан – прво договор са канонском Охридском Архиепископијом и целом СПЦ. Све остало је ствар технике.

  2. ИГУМАН ПЕТАР: Ајде веќе Прифатете реална Црква во Македонија и Христијански и Братски дојдете во Скопје на заедничка литургија,но не мак народ и јазик не треба да постојат исто и мак вредности сето тоа треба да биде српско и грчко.па Острог и Црна Гора е жив сведок на вашата окупација.
    Еве ти одговор од верник на МПЦ аи Цела Црква така размислува; Канонската Црква или вие како што ја нарекувате ПОА т.е.Српската продолжена рака во Р.Македонија не е прифатена од македонците а Пребеганите Владици како криминалецот Вранишкоски и компанија никогаш нема да бидат прифатени, прво од македноскиот народ а од црквата се надевам ако поминат низ покајание за шизмата што ја направија во 2002-та!
    А дека МПЦ ќе седне со ПОА и ќе дозволи повторно да бидеме јуриздикција на СПЦ тоа може само во сон и е една добра бајка.само ќе ги нарушите односите помеѓу нашите народи и ете ви уште 50 години немање решение нели сами овие паднаа самите сме си виновни…
    Зошто не им дадете на Црна Гора Афтокефалија?

  3. Ојађени брате, Острог и Црна Гора, су део СПЦ, а свети Василије Острошки је Србин из Херцеговине, из Поповог Поља. То знају и врапци на гранама. Није ни Црногорац ни Македонац, већ Србин. А ваше лажи о Црној Гори и Острогу можете да причате самима себи. Уживајте у чешању сопствених ушију. СПЦ је била и биће Православна Црква у Црној Гори. Знам да вам је криво, али шта ћете, Црна Гора је остала духовно Српска Спарта. Што се тиче Северне Македоније, ви сами хоћете раскол, па ако хоћете уживајте у њему. А да прихватимо ваш расколнички дух ми у СПЦ нећемо никада. Прво треба да се покајете, па да се договорите са канонском Црквом у Северној Македонији тј. са ПОА. Волели ви или мрзели канонског Архиепископа Јована, неће вам ту ништа променити, ако сами ви не постанете истински хришћани неоптерећени нацијом, коју како видим стално помињете. Ваљда зато да би сте показали колико сте оптерећени национализмом и етнофилетизмом. Дакле прво се са ПОА договорите, ако уопште желите, а потом ћете лако са СПЦ. Но, бојим се да вам је ђаво давно попио памет и одузео смирење. Да више волите ђавола и раскол, него Бога и саборност. Немам никакав проблем што сте ви у добровољном расколу. Сами сте га изабрали. Уживајте у вашој самодовољности. И ја, а и сви они Македонци или Срби или Бугари, који су у ПОА, знамо где ће да служимо Литургије у Северној Македонији, и са ким ћемо да служимо Литургије у Северној Македонији. Има ту довољно места за нас који нећемо у ваш дил са ђаволом звани – раскол. Са расколницима сигурно нећемо служити. Господња је земља и све што је на њој, васељена и сви који живе у њој … каже пророк Давид. … Баш сам недавно добио позив да служим крај Дорјанског језера. Па ако навратим до Северне Македоније, знам и код кога треба да тражим благослов за служење и где ћу да служим Свету Литургију. Са расколницима сигурно нећу, а Архиепископ Јован је права адреса за прави Божији благослов.

Напиши одговор на мац Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *