Почетна Коментар Неискрена рака за помош
Неискрена рака за помош

Неискрена рака за помош

484
6

Велат дека давеникот се фаќа за сламка. Така некако може во една реченица да се протолкува ставот на српските владици изнесен пред неколку дена дека сакаат да го обноват дијалогот со Македонската православна црква-Охридска архиепископија. Со години во минатото одбиваа да седнат и да разговараат со македонските архијереи, поставуваа разни услови, а сега наеднаш без никакви условувања велат: „Ајде, браќа, да се договориме како понатаму“. Просто човек да се подзамисли што ли се случува кај Српската православна црква да настапи со ваква љубезност, без да го бара некој тоа од неа. Уште повеќе, пак, симптоматично е што ваквата одлука на СПЦ доаѓа во ист период кога и Вселенската патријаршија го стави македонското црковно прашање на дневен ред за разгледување и решавање.
Одлуките што на последниот Собор ги донесе СПЦ, а се однесуваат на можно возобновување на разговорите со МПЦ, покажуваат дека Српската црква е сериозно загрижена за можноста Вселенската патријаршија да одлучи да ја признае автокефалноста на МПЦ. Тоа за СПЦ би значело конечно губење на своето црковно влијание овде, а за МПЦ затворање на деценискиот црковен спор. Овие сегашни најави за враќање на масата за преговори многумина ги оценија како последна лебедова песна на српските архијереи, која е израз на немоќ да го спречат процесот што веќе го почнала Вселенската патријаршија. А токму таа е вистинската и единствена адреса каде што може да се реши македонското црковно прашање.

Треба да се знае дека како и да се одвива процесот за решавање на статусот на МПЦ, дали преку разговори со СПЦ, или со која било црква, на крајот, пак, Вселенската патријаршија е таа што ќе ја носи конечната одлука. Но не е исто како ќе се дојде до Вселенската патријаршија.

Од тие причини за МПЦ сега е многу важно да биде рамноправен партнер во тој процес, а не споредна страна. Со самото поднесување на барањето за апелација пред Вселенската патријаршија, МПЦ направи чекор пред СПЦ и сега е во поволна позиција таа да разговара со Вселенската патријаршија директно, а не Вселенската патријаршија да биде посредник во разговори меѓу МПЦ и СПЦ. Исто така треба да се знае дека кај СПЦ никогаш немало искрена намера да се реши овој црковен спор, ниту, пак, сега има таква намера, што треба да биде силен аргумент на страната на МПЦ.

Од друга страна, вселенскиот патријарх Вартоломеј изминативе години покажа дека има искрена намера да биде запаметен како патријарх што сериозно работел на решавање на сите отворени прашања во православниот свет што се проблем за единството на црквата. Тој е соочен со големиот отпор меѓу православните цркви, откако ја призна автокефалноста на Украинската црква. Затоа, во насока на претпазливост, да не предизвика нови потреси во православието, сега внимателно постапува со црковниот проблем со МПЦ.

Факт е дека низ историјата сите прашања што биле поврзани со самостојност и автокефалност на црквите оделе исклучиво преку Вселенската патријаршија. Таа, како што ја нарекуваат првопрестолна црква, или прва меѓу еднаквите, секогаш го имала приматот на медијатор меѓу раскараните цркви, но и краен одлучувач, носител на потписот на томосот за автокефалност на одредената црква.

Македонските владици мора да останат доследни на својата историска одлука да се изборат за признавање на автокефалноста на нашата црква преку апелациската постапка што пред една година ја поведоа пред Вселенската патријаршија, која само пред десетина дена одлучи да ја стави на дневен ред за разгледување. Секоја одлука што ќе ја донесат македонските владици, по евентуалната одлука на Српската православна црква да ги возобнови разговорите со МПЦ, треба да биде јасна и прецизна, за да излезат достојни чувари на духовноста, изворната вистина и суштината на својата национална православна црква.

МПЦ досега многупати се изјаснила дека останува на ставот дека решението на црковниот статус е само признавање на автокефалноста во суштинска смисла, зашто црковниот живот во Македонија, всушност, е континуитет од некогашната Охридска архиепископија, возобновена во лицето на МПЦ-ОА.
Тој пат треба и да го следи.

/Радмила Заревска (Нова Македонија)

Коментар(6)

  1. Сестра наша Радмила треба да зна неколико ствари : У СПЦ је увек било преовлађујуће мишљење да МПЦ треба дати аутокефални статус,али главни противници тога су управо људи који слове за грчке и фанариотске играче. На првом месту Епископ новосадски и бачки Иринеј Буловић . Управо је грчка стуја деценијама у СПЦ кочила цео процес , јер Грци једноставно неће никада прихватити да једна помесна Црква у свом називу има именицу Македонија . И сада кад је Васељенска партијаршија ставила на дневни ред ваш случај свугде се спомиње само “скопљанска црква “. (Εκκλησίας των Σκοπίων) Треба бити реалан . Сви би ми волели да брзо дође до превазилажења раскола,али биће тешко .

  2. Прво и основно, за стање у коме се налази МПЦ одговорни су искључиво епископи МПЦ. Нико их није терао да иду у самопроглашавање аутокефалије 1967 и да својевољно и сами иду у раскол. Наш народ каже … сам пао, сам се убио. Стога је свако кукумакање епископа МПЦ у последњих 50 година потпуно лицемерно. Поред тога, МПЦ је могла добити аутономију и 2002 под именом ПОА, али су то опет одбили из чисто политичих и етнофилетистичких разлога. Али је ПОА прихватила аутономију 2002. године и створена је канонска јерархија у Републици Македоији. Без ПОА ни данас неће моћи бити договора, ма шта умишљали разни новинари или епископи МПЦ. Дакле управо је МПЦ потпуно нецрквено и етнофилетистички увек инсистирала на немогућем имену МПЦ, које им Цариград никада није желео дати, које им неће дати ни сада и које ни сада уопште није у оптицају. Тога су сви одавно били свесни, осим намерно несвесних епископа МПЦ, који су лицемерно и упорно у глумили некакву жртву. Ми Срби, да није било противљења Цариграда, дали би већ одавно име МПЦ за Цркву у Северној Македонији, али је то управо Цариград кочио, заједно са још 4 аутокефалне Цркве у којима су Грци на челу. А кочи и данас. Кад је СПЦ све време говорила владикама МПЦ да име МПЦ не могу добити јер то неће Грци, и то говоримо ево већ 50 година, МПЦ је методом главом кроз зид покушавала да реши свој проблем. А сад су сами Македонци променили име своје државе и сада сама МПЦ пева друге песме по питању имена, око кога су лицемерно кукумакали 50 година. Ни сада МПЦ не може решити свој пробле без СПЦ, али је сада ситуација далеко повољнија јер је сама Македонија променила своје уставно име у Северна Македонија. Сада СПЦ може да понуди име Цркви које би било лако свеправославно признато. На пример … Православна Црква Северне Македоније … јер ће то сада и Грци прихватити. А за прихватање аутокефалије у свету, потребан је свеправославни концензус. Зато је СПЦ и одбијала да призна име МПЦ, на коме су владике МПЦ сулудо деценијама инсистирали, а од кога су сада коначно одустали. Шта би вредело име МПЦ кад оно Македонију не би вратило из раскола, већ би само продубило расколе, а СПЦ увело у раскол са Цариградом и још 4 аутокефалне Цркве? СПЦ наравно да не жели таква половична и нецрквена решења која би само неки признали, тј. СПЦ никада није желела да прави још већи хаос од оног хаоса који је сама МПЦ направила 1967. године. Сад ће се МПЦ коначно показати тј. да ли је за свеправославно решење или ће опет лицемерно да глуми жртву и кукумаче као размажено дете, покривајући своју нецрвквеност етнофилетистичким лудилом и националним бајкама. Сад имате ново име државе, сад СПЦ коначно може да ва да име које ће сви прихватити, и сад ће се МПЦ показати. Да ли им је важнија свеправославно призната Црква или слугерањство неким новим геополитичким играма и плановима. Овог пута не комунистичким већ НАТО. Добра воља СПЦ постоји. Нека се сада МПЦ бар једном покаже као зрела, и ако жели нека изађе из раскола. Ако не жели, њена ствар.

    1. Игуман Петар(или кој и да си) Големиот Србизам остави си го позади границите.Ова е Македонија и Црква на македонците ,значи нема Северна Македоснка православна Црква туку Црква на македонците или МПЦ!!!
      Секако зошто твоите архијереи не сакаат да говорат за отцепувањето зошто е потполно канонски,исто како што ја доби афтокефалноста твојот Архипастир и некаконски се отцепи од Охридска Архиепископија!
      Исто така пак и пак како што ТРОЈЦА Архијереи си го избраа и хиротонисаа Иринеј исто така и Тројцата си го хиротонисаа Доситеј на МПЦ.
      неканонско отцепување кое вие го обинувате и кое нема никаква КАНОНСКА основа ни црта ни јота трае повеќе од два века за тоа сведочи историјата на македонскиот народ читај и види и зошто не трпејки го тешкиот јарем Господ ги содаде и околносите и случајностите…
      Ако си игумен тогаш си и духовник и се ти е јасно-Проблемот е ти да ми се потчиниш за јас да владеам над тебе и твоето царство само што ова станува реч за цела нација и држава.
      Ова само ги нарушува односите и помеѓу верниците и два братски и исти народи а алчноста на СПЦ е резултат на тоа и со влезот во Нато и Еу ќе стане уште покомплицирано

  3. На жалост, потпуно ти је промашена прича брате МАЦ. Прво, СПЦ не жели да влада Северном Македонијом, а и да жели, то је потпуно немогуће. Стога ти је клевета на СПЦ крајње бесмислена. Рекао бих управо супротно да ви желите, као што МПЦ већ одавно ради, да СПЦ клеветате преко лажних оптужби о томе да СПЦ жели да влада Северном Македонијом или МПЦ. То су потпуне бесмислице и подметања. Овде се ради о нечему сасвим другом. Ви оно што сами желите, а то је да ви у много чему владате са СПЦ, приписујете другима. Но, ваше клевете против СПЦ нису средство Божије и нису дело истинољубља. Осим тога, да видимо која ће то Православна Црква да призна име МПЦ? Цариградска? То је неозбиљно и помислити? Српска? наравно да неће, јер СПЦ полази од начела саборности и свеправославног става а не од принципа јереси етнофилетизма. Православна црква у Северној Македонији има историјску шансу, можда последњу, да добије свеправославно признату аутокефалију, коју ће потврдити и СПЦ и Цариград и свака друга Помесна Аутокефална Црква у свету. На вама је да је искористите или да је одбаците. И то само под именом које може прихватити и које ће прихватити свака Православна Помесна Црква у свету, а никада под именом МПЦ, јер се томе противи и цариград и многе друге Аутокефалне Цркве. Ако одбаците и садашњу шансу, ваша ствар. Нико вам, ако ни до сада неће бити крив. Сами пали, сами се убили.

  4. Повторно манифестирање на моќ тоа што го говорел погоре.Ако не Српскиот Патријарх е на надлежен на оваа територија тогаш ако не е владеење тогаш што е?и тоа присилно иако ниту народот ниту црквата не го сака ниту србизмот ниту туѓ пастир, СПЦ беше таа кој ја постави сопката на МПЦ и прати писма до сите ПРАВОСЛАВНИ Цркви да не ја признаваат наводно без благослов се отцепиле од јуридикцијата.Еве овој наш разговор сведочи за длабочината на проблемот и дека МПЦ треба да си бара патот кон Цариград.(ако Сами сме се убили) вие сте ни иставиле сопка,а Тој што се заканува со меч од меч ќе загине!

  5. Ke objasni li nekoj zoshto takanarecheniot ” IGUMEN PETAR” i nekoj SLOBODAN, dosega ne spomnale takvo nesto deka SPC navodno sakala da ni pomogne , ama eve “kletite Grci” se krivi!

    I ushte, prashanje do site, zosto koga Srbite formiraat svoja crkva i davaat nacionalen predznak – Srpska, isto i nekoi drugi sosedi?KADE E NIVNIOT KOREN?
    Zoshto nikoj vo osnovachkite dokumenti, kako sto sto e Ustav na edna crkva ne ja spomenuva nikade Ohridskata Arhiepiskopija? Tuku toa go pravat samo i samo , edinstveno Makedoncite koga vo 1944 godina formiraat odbor i se odluchuvaat na vozobnovuvanje na Ohridskta Arhiepiskopija vo liceto na MPC, se razbira sledejki go primerot na sosedite (crkva so nacionalen predznak)?! M?!

Напиши одговор на мац Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *