Со чувство на одговорност и пастирска грижа за страдањата што ја оптоваруваат човечката заедница, особено на Африканскиот континент, папата и патријарх Теодор II упати Патријаршиско-синодално писмо до локалните влади и народите со повик за мир, правда и помирување.
Во писмото, тој категорично осудува секоја форма на насилство, војна и навреда на човековото достоинство, подвлекувајќи дека мирот е централна евангелска вистина и предуслов за напредокот и иднината на човештвото.
Во продолжение текстот на писмото
Во светот кој во изминатиот век доживеа две катастрофални Светски војни со милиони човечки жртви и непроценливо материјално разурнување; безброј граѓански конфликти, геноциди и протерувања; со воени жаришта кои и денес сè уште горaт и со злосторства против човештвото што продолжуваат дури и сега — изгледа дека сè уште не сме ја сфатиле итната потреба од владеење на мирот и помирувањето.
За жал, моќните на овој свет продолжуваат да одат по патот на беззаконието, стремејќи се кон материјална моќ и богатство на сметка на мнозинството и на невините — на оние кои се лишени дури и од основните средства за опстанок. Африканскиот континент има горчливо искуство од таквите несреќи од минатото, како и од бруталниот колонијализам и немилосрдната економска експлоатација, кои оставија длабоки рани што сè уште ги измачуваат нашите африкански браќа и сестри до денес.
Православната Црква секогаш се молела и се трудела за воспоставување на мир, бидејќи тоа претставува централна евангелска поука и императив, како што беше истакнато и од Светиот и Голем Собор на Православната Црква (Крит, 2016):
„Православната Црква ја препознава и постојано го нагласува централното место на мирот и правдата во човечкиот живот. Самото Божјо откровение во Христос е означено како ‘Евангелие на мирот’ (Ефес. 6:15), зашто Христос, ‘мирот го создаде преку крвта на својот Крст’, ги помири сите нешта (Кол. 1:20), ‘проповеда мир на далечните и на блиските’ (Ефес. 2:17) и стана ‘нашиот мир’ (Ефес. 2:14).
Овој мир, кој ‘го надминува секое разумение’ (Фил. 4:7), е поширок и подлабок од мирот што го ветува светот: ‘Мир ви оставам, Мојот мир ви го давам; не како што светот го дава, Јас ви го давам’ (Јован 14:27).
Зашто мирот Христов е зрелиот плод на обновувањето на сè во Него, откровение на вредноста и големината на човекот како икона Божја, органското единство на човечкиот род, универзалноста на принципите на мир, слобода и социјална правда, и конечно, плод на христијанската љубов меѓу сите луѓе и народи.“
Древната и Второпрестолна Патријаршија на Александрија — не само како најстарата активна институција на Африка, туку и како единствен канонски чувар на Православната Вера на африканскиот континент — и покрај северните предизвици и небратските напади, со длабока загриженост и болка ги следи трагичните настани што се одвиваат низ Африка: прогонствата на христијани во Нигерија од фанатични исламски групи, злосторствата против цивили во Конго, граѓанските војни во Сомалија, Судан и Мозамбик, вооружените конфликти во Етиопија и Јужен Судан, крвавите антивладини демонстрации на Мадагаскар и многу други.
Исто така тагуваме и за трагичните настани надвор од пастирските граници на нашата Патријаршија: масакрите над христијаните на Блискиот Исток, дискриминацијата против нив во Сирија, крвопролевањата и геноцидот во Палестина и Појасот Газа и многу други ужаси.
Светиот Синод на Патријаршијата на Александрија, кој заседаваше од 6 до 9 октомври 2025 година под претседателство на Неговото Блаженство Теодор II, Папа и Патријарх на Александрија, и со учество на епископи од сите делови на Африка, по внимателно разгледување на сето погоре наведено, ја изрази цврстата и непоколеблива определба на Престолот на Светиот Апостол Марко за воспоставување и негување на мир, правда, помирување и еднаквост.
Најкатегорично ги осудуваме и изразуваме наше одвратување од злосторствата извршени против нашите невини браќа и сестри, без разлика на нивната верска припадност или расно потекло. Со најголема јасност потврдуваме дека насилството против човекот претставува современа форма на богохулство — всушност, борба против самиот Бог — бидејќи човекот, според библиското учење, е создаден „по образ и подобие“ (1. Мој. 1:23) на својот Творец.
Понатаму, со искрено срце упатуваме апел до политичките, духовните и религиозните водачи — и во Африка и во целиот свет — да се заложат за триумфот на мирот, за итен прекин на непријателствата во воените региони, за враќање на раселените лица, за економска помош и обнова на разрушената инфраструктура и домови, како и за целосно почитување на човековите права на сите луѓе, секаде — без дискриминација и без услови.
Ги повикуваме сите луѓе со добра волја да го прифатат и прошируваат овој апел, за каузата на мирот да добие силен замав и да стане ефективна морална притиска врз оние кои управуваат.
Стигнавме до критичен момент. Ова е време за дела, не за зборови — за акција, а не за нејасни и лицемерни добри желби. Секој од нас мора да се соочи со својата одговорност пред Бога, пред историјата и пред „најмалите браќа на Господ“ (сп. Мат. 25:40). Нашиот свет, а особено страдалната Африка, не може повеќе да ја поднесува оваа трагедија. Мирот е наш единствен избор, но и неопходен услов за да се открие скриениот потенцијал на африканскиот континент и за да го изградиме заедно подоброто утре.
Молиме Христос, „Кој преку крвта на Својот Крст донесе мир“ (Кол. 1:20), брзо да го принесе Својот мир на овој страдален свет.
Мир на сите!
†Теодор II, Папа и Патријарх Александриски и на цела Африка
/OrthodoxTimes
